De Rouwclown en haar rode neus
Als de grote deuren van het crematorium langzaam opengaan, stappen de genodigden achter elkaar de ruimte binnen. Met een snik en een arm om een geliefde heen. Mijn oog valt op een vrouw met ingetogen kleding die helemaal links vooraan plaatsneemt. Voorzichtig haalt ze een koffertje tevoorschijn. Uit dat koffertje verschijnen een kleurrijke outfit en een rode neus. In een paar seconden heeft ze mijn volle aandacht: de vrouw verandert in een clown. Een rouwclown.
Het is de clown die ik de afgelopen dagen al vaker heb gezien. In gedachten dwaal ik af naar het huis van de familie. Daar zag ik haar zitten, voor de kist van hun papa met rond haar heen een drietal kinderen. Kleine kinderen, in de leeftijd vier tot zeven. Op speelse wijze vraagt ze de kinderen waarom papa daar zo ligt. Samen kijken ze naar hem en praten ze erover. Dit is iets wat alleen zij, in haar rol als clown, kan maken.
Het is een uur voor de uitvaart als de clown samen met de kinderen uitstapt op het strand waar het gezin graag kwam. De plek waar ze nog even loskomen van alles wat in zo’n korte tijd veranderd is. Ze vliegeren en rennen over het strand. Precies zoals de kinderen dat met hun papa altijd deden. Dat doet de clown nu met ze. En nu, een uur later, doet ze precies hetzelfde daar links vooraan in de grote aula. Ze is er wel, maar ook weer niet. Gewoon op haar eigen manier.
De kinderen kruipen op de eerste rij dicht tegen hun mama aan. Even een momentje samen. Maar dat is niet voor lang, als hun oog valt op de clown die kleurpotloden tevoorschijn haalt, gaan ze er voorzichtig naartoe. Niet veel later kruipen ook de schoolvriendjes, neefjes en nichtjes uit de banken om bij de clown te komen tekenen. De dienst begint en iedereen gaat terug naar z’n plekje. Het is de oudste dochter van zeven die papa nog een stukje van haar pianovoorstelling wil laten horen. Ze vraagt de clown naast haar op het pianobankje te komen zitten. Dat gebeurt gewoon spontaan. Samen spelen ze een prachtig stuk. Dat is zo ontroerend om te zien, daar krijg je gewoon kippenvel van.
Velen kijken raar wanneer ze een rouwclown zien. Zeker als je bij een uitvaart aankomt en je bent zelf al zenuwachtig. Maar een clown geeft je een knipoog en dat biedt zoveel steun. Ze tovert geen ballon tevoorschijn als je verdrietig bent. Een rouwclown is iemand die je er doorheen helpt, met een blik of een knipoog. Iemand die een hand op je schouder legt als het even moeilijk is.
Wij hebben de eer gehad kennis te mogen maken met rouwclown Colle. Voor meer informatie over haar manier van werken verwijzen wij u graag naar haar website: www.solverecoaching.nl
