Een uitvaart in de tijd van het coronavirus

Een plotseling overlijden

De telefoon rinkelt wanneer ik de laatste hand leg aan het bloemenperkje in mijn tuin. Totale paniek klinkt aan de andere kant van de lijn. ”Mijn vader is overleden …, zomaar plotseling. Hoe moet dat nu? Kunnen we wel een nette uitvaart voor hem regelen?” Ik druk dochter Sarah op het hart dat er verschillende manieren zijn om er ook in de periode van het coronavirus een mooi afscheid van te maken.

Niet veel later zit ik bij de naaste familie aan tafel, op gepaste afstand uiteraard. ”Vanochtend deed ons Edwin nog boodschappen voor de bejaarde buurtjes van nummer 3 en nu zitten we hier zijn uitvaart te bespreken.” Vooral ongeloof klinkt in de woorden van zijn echtgenote Diana. Uit het verhaal van haar en hun twee kinderen Sarah en Thomm begrijp ik dat Edwin een graag gezien persoon was. Hij stond volop in het leven. Ik leg hen voorzichtig uit dat er maar dertig personen bij de afscheidsdienst aanwezig mogen zijn. ”Ben ik nu echt degene die moet beslissen welke personen wel en welke niet uitgenodigd worden?” Diana is de wanhoop nabij. Uiteindelijk wordt besloten dat de broers en zussen van Edwin en Diana persoonlijk bij het afscheid aanwezig mogen zijn. De overige familieleden en vrienden kunnen de dienst via een digitale verbinding volgen, zodat zij er toch deel van uitmaken.

De uitvaart

In de dagen die volgen krijgt het afscheid vorm. Er worden mooie foto’s uitgezocht, prachtige gedichten en de muziek waar Edwin zo van hield. Het valt me op dat de woonkamer sinds mijn eerste bezoek aan de familie langzaamaan is vol komen te staan met bloemen. Ook op het dressoir staan zoveel kaarten dat er geen leeg plekje meer te vinden is. ”Men is zo attent en meelevend. Ondanks de beperkingen die het coronavirus ons heeft opgelegd, voelen we ons niet alleen”, vertelt Diana ontroerd.

En dan is daar de dag van de uitvaart. De rouwauto rijdt nog eenmaal met de kist van Edwin door de voor hem zo vertrouwde straat. Het is een prachtig moment. De zon breekt door en alle buren staan in hun voortuintje om hem de laatste eer te bewijzen. De één zwaait, de ander houdt zijn hand op het hart en de kleine Fiene werpt een handkus naar de rouwauto. De afscheidsdienst is heel intiem. Er worden mooie herinneringen gedeeld; van ontroerende tot komische. De foto’s die tijdens de muziekstukken op de achtergrond voorbijkomen laten een man zien die ontzettend kon genieten van zijn vrouw en kinderen en van de kleine dingen in het leven.

Het einde van de afscheidsdienst nadert. Diana, Sarah en Thomm zijn nog de enige personen in de aula. Zij staan aan het voeteneinde van de kist, houden elkaar stevig vast en luisteren naar ”The sound of silence” van Disturbed. Een stuk waarbij Edwin steevast het volume omhoog draaide. Ik geef de aulamedewerker een seintje om hetzelfde te doen.

En dan wordt het stil …  Heel stil…

Samenzijn

Daar waar de nabestaanden zich normaal gesproken bij de genodigden in de condoleanceruimte voegen, is dat nu vanwege het coronavirus niet toegestaan. Diana en de kinderen hebben daarom wat anders bedacht. Met zijn drietjes zullen zij naar het bos gaan, daar waar ze urenlange wandelingen met Edwin hebben gemaakt. Zonovergoten zondagen, maar ook wanneer er sneeuw lag en de wandeling afgesloten werd met een grote mok warme chocolademelk met slagroom.

Ik overhandig het drietal een picknickmand die door de cateraar gevuld is met de lievelingslekkernijen van Edwin, zodat ze op een mooie plek in het bos nog even rustig met elkaar kunnen stilstaan bij de gebeurtenissen van de afgelopen dagen.

Vraagt u zich af welke richtlijnen het RIVM gesteld heeft met betrekking tot uitvaarten? Kijkt u dan eens op https://www.rivm.nl/coronavirus-covid-19/informatie-voor-professionals/postmortale_zorgverlening